:: Olaf T.H. van Panhuys ::

Zo na de drukte heb ik weer even tijd om de boel bij te werken. Zoals gezegd heb ik de eerste dag in Cairns eindelijk eens een beetje kunnen bijkomen en de was etc. kunnen doen. ’s-Avonds nog met Marc naar een vriendin van hem geweest die ook in Cairns verbleef. Zij was al vijf (!) weken de hele dag een beetje in het Hostel aan het ronddwalen en dus blijven hangen in Cairns (of all places!). Overigens wel in een zeer goed Hostel (Gilligans) dat eigenlijk meer op een resort lijkt (kortom moral van het verhaal de meeste backpakers willen ook gewoon in een luxe hotel maar kunnen dat gewoonweg niet betalen en geven er daarom op af!). Nu moet ik eigenlijk nog wel eens wat zeggen over al die Backpackers hier. Volgens mij zijn er grofweg 3 verschillende groepen. De eerste zijn de 18-24 jarigen die meestal net een studie hebben afgemaakt en dan geld krijgen om op reis te gaan. Deze groep maakt het helemaal niet uit waar ze zijn maar willen vooral de hele dag feesten (je weet wel voor het eerst weg uit de vertrouwde omgeving gaan alle remmen letterlijk los). Sommigen komen wel op een 1-jarig working-holiday visum en nemen dan wel alle baantje aan die ze kunnen krijgen (zo kwam ik een Duits meisje in Sydney tegen dat Cock-rings op de Sexpo verkocht!). Maar meestal verdrinken ze het verdiende geld dezelfde avond weer waardoor ze meestal niet verder komen dan 1 plaats. De tweede groep bestaat grofweg uit 20-30 jarigen en die gaan er een jaartje tussenuit omdat er iets mis is in hun leven (studie loopt niet, weten niet wat ze moeten doen, relatie uit, ontslagen, etc.). Deze groep (is denk ik de grootste) komt naar Australie om eens goed over hun leven na te denken. Ze komen meestal op een 1-jarig working-holiday visum en proberen met baantjes af-en-toe wat geld bij te verdienen (maar hebben hier meestal geen zin in). Om vooral maar geen geld uit te geven blijven een heleboel van deze lui ergens hangen en doen de hele dag dan ook niets. Zo heb ik mensen in bijvoorbeeld Hervey Bay ontmoet die daar al drie weken zitten maar nog niet eens naar Fraser Island zijn geweest.
De laatste groep zijn de mensen die gewoon een aantal weken (of maanden) op vakantie zijn. Dit is grofweg de groep 25-35 jaar (natuurlijk ook ouder, maar dan kom ik ze meestal niet meer tegen in een hostel met stapelbedden). Deze zijn wat serieuzer en meer bewust van hetgeen ze zien. Kortom vooral aan de eerste twee groepen kan je je af en toe ergeren (en die bestaan dan meestal weer uit engelsen dus dat is dan weer makkelijk). Het is sowieso al wennen om in een hostel te verblijven. Meestal heb ik in een kamer voor 4 personen geslapen met twee stapelbedden. Als het kan probeer je altijd zo snel mogelijk het onderste bed te bemachtigen. Maar dan nog is de kans dat iemand snurkt 100%. Ook is er altijd wel iemand aan het stappen en komt dan om half vier ’s-nachts ladderzat thuis en doet dan het licht aan en maakt veel lawaai. Maar goed was dan even een uitwijding voor het volgende verhaal.
N.B. druk op More voor de rest van het verhaal.
(more…)