:: Olaf T.H. van Panhuys ::

Zo, sinds het vorige verslag is er weer veel gebeurd. Zoals gezegd toen we in Byron Bay aankwamen waren er allemaal Hippies in de stad. Later bleek waarom. Het was namelijk volle maan, en ze kwamen op é©® of andere Full Moon Party af. Dus allemaal rare lui die stoned in de stad rondliepen. Toen wij (ikke met Mark en Richard) om een uur of 21 nog ergens wilden gaan eten bleek alles al gesloten. Dus moesten we het met een broodje Kebab doen. Nu zijn die hier wel anders dan in Nederland (meer met een soort pannekoek eromheen en daarna in de grill), maar daar heb ik het dus toch al wel mee gehad. Het lukt trouwens nog steeds niet echt om regelmatig te eten. Ik neem dan ook geen eten mee in de rugzak en ben dan afhankelijk wat je ergens kan kopen. Maar goed eergisteren (maandag) zijn we na de lunch met drie Mountain bikes die we van het Hostel te leen kregen wezen fietsen. Australiers zijn volledig bezeten van veiligheid dus moesten wij ook weer van die rare helmen op. De tocht was werkelijk schitterrend, de berg op naar de vuurtoren. Deze staat op een kliff en op het meest oostelijke puntje van Australië® Het laatste stukje omhoog brak echter mijn rechter trapper spontaan af. In plaats van terug te gaan wat de anderen zeiden zijn we het laatste stukje maar omhoog gelopen. Het uitzicht daar is werkelijk fantastisch! Je staat dus bovenop een kliff en kijkt uit over twee baaien met schitterend wit zand en in de verte bergen. Maar…. in de zee stikt het van de walvissen. Die zie je dus ook gewoon langszwemmen als je op het bankje zit. Schitterend gezicht! Heuvel af dus maar weinig geremd om zo ver mogelijk in het stadje terecht te komen. Lukte aardig alhoewel het best wel snel ging.
N.B. voor vervolg klik op more

Weer terug in het Hostel aangekomen hebben we met z’n drieen voor de dag erop een tripje met Jims’s Alternative Experience geboekt naar Nimbin. Dit is een hippiestadje. ’s-Avonds nog wat gedronken en op tijd (ca 1:00 uur) naar bed gegaan. Maar Mark is nog bij het kampvuur (jawel, dat hadden we daar gewoon in ons Hostel) blijven hangen en kwam pas om een uur of zes naar z’n bed met als gevolg dat ik de volgende dag maar alleen op Tour ben geweest en de andere twee tot 14:00 uur hebben liggen slapen. Nu begrijp ik echt wat Marcel altijd al heeft zitten vertellen. Ik wil op vakantie ook niet graag erg vroeg uit de veren, maar een uur of 8, 9 moet toch wel kunnen. Maar zij houden totaal geen rekening mee met wat ze de volgende dag gaan doen. Richard heeft trouwens te horen gekregen dat het erg slecht gaat met z’n opa dus hij gaat weer terug naar Engeland. Met Mark heb ik een trip geboekt naar Frasier Island. Dit ligt een uur of 5 rijden boven Brisbane. Ik ben wel zo slim geweest om zelf de voucher bij me te houden, en ben dus niet afhankelijk wat hij gaat doen. Zo gaat het goed trouwens, wel iets vooruit plannen maar ook weer niet zo veel dat je geen vrijheid meer hebt. Maar als je helemaal niets plant, zoals de anderen graag willen, gebeurt er dus helemaal niets en blijf je maar de hele dag in je Hostel rondhangen.
Goed, ik ben gisteren dus op trip geweest naar Nibin. Dat was dus een groovie experience! Die Jim kwam dus met een oude bus aanzetten met een gigantische stereo-installatie erin en draaide dus kijharde muziek die steeds perfect bij de sfeer paste (eerst beetje new-wave achtig, later Pink Floyd enzo!). Nibin is gewoon een klein provintiesstadje met 450 inwoners waar in 1972 het Acquarius popfestival werd gehouden. Toendertijd hadden de twee politieagenten van de stad de hulp ingeroepen en gekregen van twee extra krachten om de orde tijdens het festival te bewaren. Maar toen er 5000 bezoekers op af kwamen die allemaal joints rookten konden zij deze dus onmogelijk arresteren en het door de vingers zagen. Met als gevolg dat er volgens de Australische wet jurisprudentie is om niemand in Nimbin op te pakken die een joint rookt. Het stadje stelt verder niet zo veel voor, maar is volledig in hippiestijl opgetrokken. Iedereen die je op straat ziet rondlopen is zo stoned als een garnaal. Je ziet er zelfs oude Aboriginals op een stoel zitten en wezenloos voor zich uit staren terwijl ze aan het roken zijn. Was dus wel grappig, maar nadat ik er wel een goede lunch heb gehad (Chiken Curry met rijst) zijn we weer verder gegaan de bergen en woud in. De tourleider was erg grappig en wist er veel over te vertellen. Tussen 1850 en 1950 kon iedereen in Australie en stuk grond krijgen als ze maar beloofden dat ze de bomen zouden kappen en er landbouwgrond van zouden maken. Met als gevolg dat er nog maar 3% van het regenwoud over is en ze nu dus erg problemen met de droogte etc. hebben. De volgende stop was een waterval, maar een waterval zonder water heet een klif volgens Jim dus hebben we een klif gezien. Tenslotte zijn we nog op een hippie-boerederij geweest waar we relaxend aan een meertje allerlei vruchten te proeven kregen. Al met al een erg geslaagde dag.
Nu begin ik echt een vakantiegevoel te krijgen!! De rest van de reis zal ik dan ook wat ruimer plannen zodat ik wat meer tijd om te relaxen krijg. Tot nu toe gaat alles wel in é©® roes. Vanochtend afscheid genomen van Richard die weer terug naar Engeland gaat. Samen met Mark hebben we de Greyhound bus genomen naar Brisbane waar we om 13:00 uur aankwamen. Snel spullen in een nieuw Hostel gedropt (recht tegeover het busstation dus weer niet echt hoeven te sjouwen!). En zijn de stad ingeweest. Brisbane blijkt echt een leuke stad te zijn. Veel leuke pubs, erg netjes op straat ook weer oude en nieuwe gebouwen door mekaar, maar vooral weer veel parken. Die parken zijn vooral langs de rivier gelegen, want Brisbane ligt iets het binnenland in en niet aan de kust. Hier is de Wereld Expo in 1988 gehouden en je ziet nog allerlei aandenken daaran.
Vanavond gaan we naar de film (Fahrenheid 9/11) en morgen nemen we de bus van 7:45 naar Frasier Island (eigenlijk Hervey Bay, want dat ligt op het vasteland). Om 15:00 uur ontmoeten we de groep waar we de komende drie dagen mee optrekken, maar daarover in een volgend mailtje meer.

Australie valt me tot nu toe nog zeer mee. Van de super vriendelijkheid van de Australiers heb ik nog niet zo veel gemerkt, maar daarvoor moet je denk ik buiten de steden zijn. De Hostels zijn werkelijk allemaal brandschoon (vooral de sanitaire voorzieningen!). De bussen en trips zijn goed geregeld. Om nou te zeggen dat het allemaal erg avontuurlijk is: nee. Daarvoor is het allemaal te perfect geregeld.
Wat me ook is opgevallen tijdens de bustrip vandaag is dat ze in iedere stad een Skin Cancer Institute hebben. De Ozonlaag is boven Australie bijna helemaal weg en je voelt de zon dan ook op je huid branden. Vandaag trouwens ook voor het eerst spinnen gezien in het park (Ik weet niet wat voor type). Die schijnen hier erg giftig te zijn. Ik zal binnenkort toch echt proberen om enkele foto’s op het net te krijgen. Groeten uit Brisbane! Olaf