:: Olaf T.H. van Panhuys ::

Zo eindelijk weer eens even tijd om de boel bij te werken. Ik moet zeggen dat ik sinds ik in Australie ben aangekomen nog geen moment alleen ben geweest of me ook maar 1 seconde heb verveelt. Heb ik speciaal een MP3 speler gekocht voor de reis. Ik heb hem tot nu toe nog maar 3 uur gebruikt en ik hoef hem nog niets eens op te laden. Ook ’s-avonds steeds afgesproken om vanalles te doen. Alle Hostels hebben hier wel TV-rooms waar iedereen TV loopt te kijken, maar een ander doel dan een tijdelijke opslag van de bagage heb ik er nog niet aan kunnen geven. Ook heb ik nu eens voor het eerst een keuken bewonderd (verder niets!) zoals alle Hostels die hier hebben. Allemaal koelkasten met glazen deuren waar je je voedsel in kan bewaren (wel met een label erop wanneer je weer weggaat anders wordt het weggegooid). De keukens zijn verder best wel goed uitgerust, maar ik denk niet dat ik er gebruik van ga maken gezien de verkeur van mijn reisgenoot Mark van lekker eten. Hij is thuis namelijk kok van beroep en houdt er dan ook van om lekker te gaan eten.
Onder More tref je aan wat ik de afgelopen periode heb meegemaakt.

Zoals gezegd zijn we in Brisbane naar Fahrenheit 9/11 gegaan. Maar voordat we naar de bioscoop gingen zijn we eerst nog wat uit wezen eten. Hadden we eindelijk een restaurant gevonden en besteld blijken we nog maar 20 minuten te hebben voordat de film begint. Blijkt het een restaurant te zijn waar als je een hoofdgerecht bestelt je automatisch gebruik kan maken van een soep-buffet, salade-buffet, toetjes-buffet en free-refills van al je dranken. Ik denk dat wij er van alle klanten het minste gebruik van hebben gemaakt. Jammer, maar nu weten we het voor de volgende keer. Fahrenheit 9/11 was wel aardig als je het niet zo op Bush hebt (zoals ik). Eerlijk gezegd had ik er meer van verwacht. Het is vooral 驮 grote polimiek tegen oorlog. Volgende dag al weer vroeg uit de veren aangezien we de bus van 7:45 hebben genomen (Het busstation was echt alleen maar de straat oversteken). In de bus een verschikkelijke film gekeken: Timetravellers. Bleek dus gewoon een kinderfilm te zijn. In ieder geval wist de bus-chauffeur zo dat wij hem in ieder geval niet hebben gezien. Het landschap blijkt nu ook zeer langzaam aan te veranderen. Boven Brisbane zie je voor het eerst palmbomen verschijnen. Eerst gecultiveerd bij parken en tankstations etc. maar later ook gewoon in het wild. In Hervey Bay aangekomen stond er al een mini-busje op ons te wachten om ons naar ons Hostel: Koala te brengen. In het busje al kennis gemaakt met enkele andere personen die met ons de trip naar Fraser Island zouden maken. Ingeschekt, gedouched etc. en om 15:00 uur hebben we met de hele groep kennisgemaakt. Er bleken wel 40 mensen dezelfde periode naar Fraser Island te gaan. Na een uitgebreide voorlichting over het eiland en vooral de gevaren en do en don’t werden we in een groep ingedeeld. Onze groep bestond uit 11 personen: Mark en ik. Een 18-jarige Canadese (Nina) die altijd wat had, dan weer gebeten door iets, dan gevallen, dan weer dit en dan weer dat, kortom had erg veel aandacht nodig. Een Zwitser die nauwlijks Engels praat, een Amerikaanse (Courtney), twee koreanen (ik noemde hun Wou en Chu) die ook nauwelijks Engels praten en twee engelse stelletjes. Officieel 驮 Engels en 驮 Schots stelletje wat Schotland is natuurlijk iets h马 anders dan Engeland. De schotse jongen (Ian, 24) was marinier geweest en heeft nog meegedaan aan de oorlog in Afganistan en recentelijk in Irak.
Daarna voor drie dagen eten en drinken (12 liter wijn en 90 blikjes bier van 375 ml) ingeslagen. ’s-Avonds heb ik nog in de bar gehangen en ben om 23:00 naar bed gegaan. Marc is nog ‘ even’ doorgegaan en kwam om 3:00 uur naar bed. Maar we moesten om 5:00 uur opstaan en om 5:45 verzamelen. De grote rugzak in opslag gedaan en een kleine dagrugzakje mee naar het eiland genomen. Daarna nog instructies gekregen hoe met de terrein wagen om te gaan en een camping uitrusting meegekregen. Vervolgens de veerpont van 8:30 naar Fraser Island genomen.

Fraser Island is dus 驮 groot zandeiland. het is ca. 100 km lang en ca. 20-30 km breed maar het belangrijkste is dat er geen verharde wegen op zijn. Meteen als je de pont afkomt moet je de wagen (Toyota Landcruiser met 4,2 liter dieselmoter en verhoogde top om alle campingspullen, eten en dagrugzakken te bewaren waardoor het topzwaar wordt. Drie mensen voorin en achterin op twee banken tegenover elkaar 8 personen) in de 4×4 modus zetten. Aan de oostkant van het eiland is het strand tot nationale Highway verklaard en mag je dus gewoon 80 km/uur rijden. Op het eiland zijn wel heuvels tot enkele tientallen meters hoog en is er ook begroeiing in de vorm van een soort regenwoud. Ook zijn er vele meren en beekjes op het eiland te vinden die zeer helder zijn. Er komen veel dieren voor zoals dingos maar die heb ik weer niet gezien.

Maar goed direct nadat wij van de boot afkwamen zijn we naar lake McKenzie gegaan. Dit is een redelijk groot meer bovenop het eiland met werkelijk een schitterend strand gelegen midden in het regenwoud. Ook het water is koud maar kraakhelder. Hier hebben we eerst een uur op het strand gelegen en in het meer gezwommen. Op het eiland mag je wel kamperen, maar niet in de buurt van een meertje of beekje om het tegen vervuiling te beschermen. Daar hebben we dus eens goed met de groep kennis gemaakt. Meteen zat de sfeer er al goed in want bij alles wat we deden zeiden we: Nu verliezen we onze 60 dollar borg. De verhuurder had namelijk bij alles gezegd hoe duur het wel niet was en dat we onze borg zouden verliezen. Ook op en in de auto’s zaten vele stickers die hetzelfde vermelden. Daarna doorgereden naar het het meest zuidelijke punt van het oostelijk strand (75 mile beach). Tenslotte een flink stuk naar het noorden gereden (opletten want op sommige stukken van het strand komt echt los zand voor en als de topzware auto daar teveel vaart heeft kan hij gevaarlijk gaan zwiepen). Ook is het strik verboden (or you will lose $60 bond!) om door zout water te rijden. Dus bij iedere plas kijken of het de monding van een kreekje is of dat het zout water is dat is achtergebleven van de vloed. Voorals bij de monding van kreekjes kunnen soms diepen kuilen voorkomen. Tenslotte een werkelijk schitterende kampplek gevonden. Bij het strand maar wel net achter de duinen, lekker beschut met bomen eromheen. Daar kampvuur gemaakt en met de barbie (=BBQ) aan de slag geweest. Maar aangezien het hier al om 18:00 uur donker is was iederen om 22:00 uur al aardig zat en zijn we naar bed gegaan. Midden in de nacht grote commotie. De vriendin van de Marinier moest namelijk gaan plassen en dan moet er altijd iemand mee vanwege de Dingos. Nou zijn zij er 驮 tegengekomen en die bleef hun aanvallen. Nu geloofde ik niet zo in Dingos (volgens mij zijn het gewoon wilde honden). Maar toen Ian (de Marinier die zowel in Afgaanistan en Irak aan het front heeft gevochten!) om hulp riep geloofde ik dus wel dat het aggresieve beesten waren. Ik heb hem zelf niet gezien maar wel horen blaffen (en dat kan officieel helemaal niet want Dingos blaffen niet: Dus wel!)

Volgende ochtend weer vroeg uit de veren aangezien het van 6:00 - 9:30 eb is en dan mogen we van de verzekering alleen over het strand rijden. Stel je voor dat je vast komt te zitten en het wordt vloed…… Langs het wrak van een gestrand schip doorgereden naar Indian Head. Dat is helemaal aan het noorden van het eiland. Een klein klimmetje en je staat werkelijk op een schitterend stuk eiland. Links en rechts twee baaien met een schitterend zandstrand. Blauwe, heldere zee. Een daar zie je dan ook echt allerlei dieren in zwemmen zoals walvissen, manta-rays en vele vele haaien. Je mag daar absoluut niet zwemmen aangezien het het broedgebied is van de tijgerhaai. En als je dan op Indian Head staat zie je er dan ook echt vele tientallen rondzwemmen.
Daarna doorgelopen (ca 4 km) naar Champagne pools. Dit was wel aardig. Dit bleken rotsen te zijn in de vorm van een hoefijzer waardoor het water binnen dit hoefijzer afgezonderd is van de zee en er dus ook geen haaien kunnen komen. Ook worden de golven door de rotsen opengereten en er dus allemaal bubbels in het water komen. Het water bleek toch nog erg koud te zijn (maar ja Champagne moet dan ook koud gedronken worden!). Nog een tijd op het strand gezeten en daarna weer naar het zuiden gereden. Weer een camping plaats achter de duinen gevonden, maar nu minder mooi. Het was namelijk zaterdagavond. En in het weekend is het dus Australie’s gewoonte om te gaan vissen en de hele dag bier te drinken (ook achter het stuur op Fraser Island). Het was dus druk en we moesten de campeerplek met nog drie groepen delen. Hier heeft Marc zijn kookkunsten kunnen vertonen en pasta met salade gemaakt. Mark is echt grappig en vooral altijd opgewekt dat is dus erg leuk, een nadeel is dat hij engelsman is en ’s-avonds iets te lang blijft doorzakken en de volgende dag laat op is. Ik noem hem dan ook Koala.

De volgende dag alweer vroeg uit de veren en om 8:00 zijn we dan al weer weggereden. Op weg naar een meertje met allemaal waterschildpadden. Die waren ons beloofd en we hebben er dan ook meer dan 10 gezien. Het waren echt schattige kleine beestjes. Ook nog een hagedis van anderhalve meter gezien die lag te zonnen. Wel hebben wij met onze luidruchtigheid een duits stelletje verdreven die in het meertje wilden gaan zwemmen, ach ja je kan niet alles hebben. Daarna nog een paar meertjes gezien en weer de boot terug genomen. Alles uitgepakt en schoongemaakt en zowaar kregen we onze borg terug! Al met al is Fraser Island echt een aanrader. Erg mooie natuur en schitterende uitzichten. Ook het zelf samen met een groep verkennen van het eiland is mij goed bevallen. Maar dat kan natuurlijk ook tegenvallen als je een groep 18-jarigen treft die alleen maar wil feesten.

Gisteravond nog even de was gedaan (Ik heb echt te veel meegenomen) en daarna ter afsluiting met de hele groep naar de pizzeria geweest. Deze was BYO wat staat voor Bring Your Own. Dat betekent dat je zelf wijn en bier mag meenemen en opdrinken. Aangezien wij nog 7 liter wijn overhadden ging dat erg goed! Het was dan ook erg gezellig en hebben van iedereen afscheid genomen.
Vanochtend om 10:00 uur uitgeschekt. Vanavond nemen we de nachtbus naar Airlie Beach alwaar we een driedaagse zeiltrip naar de Whitsunday eilanden zullen maken. Deze trip moeten we vanmiddag echter nog even regelen. Eens kijken we we een goede deal kunnen maken. Verder heb ik nog niets gepland. Mark komt in ieder geval mee en ook Ian met z’n vriendin neemt dezelfde bus naar Airlie Beach. Ik heb trouwens toch voor de nachtbus gekozen aangezien het een trip van weer 13 uur is en je dan de tijd nog een beetje kan doden door te gaan slapen. Zo snel veranderd het landschap nou ook weer niet. Het zal echter wel steeds warmer worden. ’s-avonds kan het nog steeds redelijk koud zijn.
Groeten uit Hervey Bay. Olaf