:: Olaf T.H. van Panhuys ::

Er is sinds mijn vorige verslag weer veel gebeurd. Zat ik in het vorige verslag nog te klagen dat ik constant bezig was en geen tijd had om te relaxen of iets anders te doen, moest ik nadat ik het vorige verslag geschreven had 5 uur wachten op de bus terwijl ik de kamersleutel al had ingeleverd. In iedere Hostel moet je namelijk om 10:00 uur uitchecken, maar omdat wij de nachtbus zouden nemen die om 21:00 uur zou vertrekken moesten we nog wat tijd doden. Die middag zijn we naar het haaienmuseum van Vis Haslop in Harvey Bay gegaan. Afgezien van enkele spectaculaire foto?s was daar niet zo veel aan. Het museum ging vooral over Vic Haslop zelf en hoeveel haaien hij wel niet had gevangen en hoe gevaarlijk ze wel niet kunnen zijn.

?s-Avonds dus de nachtbus genomen. Ik was zo moe dat ik de film niet heb afgezien en in slaap ben gevallen. Goed doorgeslapen want ik werd pas om 7:00 uur de volgende morgen wakker (Uiteraard wordt je tussendoor wel eens wakker als de bus stopt o.i.d. maar dan slaap je natuurlijk gewoon weer door). Hierna was het nog 2 uur voordat we in Airlie Beach aankwamen. Daar werden we weer afgehaald door het Hostel en hebben we onze kamer betrokken. Deze bleek een enorme klerenzooi te zijn door drie engelse meiden. Ook leek het stapelbed bijna in te storten. Als backpacker probeer je namelijk altijd als eerste de kamer in te komen en het onderste bed te bemachtigen. Maar in dit geval vond ik dat geen prettig idee en heb de matras toen maar in de keuken gelegd en ben daar gaan slapen.
Klik op MORE voor de rest van het verhaal.

Airlie Beach is niets anders dan een klein stadje bestaande uit 驮 grote straat van een halve kilometer lang. Maar hier vindt je dan ook alles. Reisbureaus, Supermarkten, foto ontwikkelcentrales maar ook heel veel kroegen.
?s-Middags heb ik dan ook enkele fotorolletjes laten ontwikkelen en een duiktrip voor de volgende dag geregeld. Ik heb namelijk nog 驮 dag over voordat we de zeiltrip maken. ?s-Avonds niet te laat naar bed gegaan (en dus ook niet zoveel gedronken) omdat ik de volgende dag twee duiken zou gaan maken. De volgende dag ben ik met een snelle katamaran naar Hook Eiland gegaan en heb daar in twee baaien een duik gemaakt. Ook hier blijk ik weer veel te veel lucht te gebruiken en was na respectievelijk 18 en 26 minuten weer boven water. Australie is ook weer in dit opzicht overgereguleerd (en wij denken dat wij daar in Nederland patent op hebben). Voordat je uit het water wordt gehesen moet je eerst tekenen dat alles o.k. is en wordt zelfs de druk van de luchttank genoteerd. Ook dat is weer iets apart. Toen ik onderwater zei dat ik nog 50 bar had moest ik meteen naar boven omdat je in Australie niet onder de 50 bar mag komen. Dat heb ik nog nergens meegemaakt. Meestal ga je dan eerst naar ondiep water en blijf je daar nog even hangen en klom je met 30 bar boven. Maar goed, ik vond het duiken eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. Wel veel verschillende soorten (kleurige) vis, maar het koraal was minder kleurrijk dan ik had verwacht. Wel nog even wezen snorkelen in wat ondieper water en daar zie je eigenlijk hetzelfde, maar dan wat relaxter.

Dezelfde avond nog een briefing gehad met de groep van de zeilboot (Anaconda II). Het bleek een erg grote groep te zijn van 24 personen. Deze groep is te groot om echt te leren kennen en gedurende de daaropvolgende driedaagse zeiltrip heb ik dan ook niet iedereen kunnen en willen spreken. Ik kom erachter dat ik kleinere groepen eigenlijk veel leuker vindt, want dan leer je iemand tenminste kennen en niet zo heel oppervlakkig (oppervlakkig is alles hier toch al!).

?s-Middags krijg ik een sms-je van Harrit dat hij ook in Airlie Beach is aangekomen. ?s-Avonds afgesproken met Harrit en Leone en hebben we gezellig op een terasje gezeten. Ik kon hun vertellen (met foto?s!) wat zij onderweg naar Brisbane nog zouden zien en zij konden mij verhalen vertellen over Darwin en van Cairns naar Airlie Beach. Toch nog redelijk op tijd naar bed omdat we de volgende ochtend weer vroeg op moesten. Daarna naar de boot gelopen met een een 4 liter wijnzak. Op de boot mag namelijk geen alcohol worden geschonken, maar wel worden meegenomen. Een zak met (erg goedkope) australische (witte) wijn is dan natuurlijk makkelijk. De boot (Anaconda II) is een oude wedstrijd zeilboot uit de Sydney-Hobart race. Deze is naderhand omgetovert in een luxe zeiljacht met alles erop en eraan (5 wc?s/badkamers en 9 kamers). Marc en ik krijgen een kamer voor onszelf en dat blijkt wel zo prettig.
Wel moesten nog twee stelletjes door onze kamer heen om naar hun kamer te komen. ɩn stelletje moest daarna trouwens nog door de wc heen om in hun kamer te komen.
De rest van de groep bestond nog uit een Canadees (Quebeq) stel en uit een Zwitser die zich ook aan de engelsen zaten te ergeren. De rest was of Engels of Iers (en dan weet je het verder wel). Kortom het Buy Britisch zal voor mij voorlopig geen opgeld doen.

Eerst de haven uitgevaren op de moter en daarna de zeilen gehesen. Als eerste weer koers gezet naar Hook eiland en naar dezelfde bay gevaren waar ik eerst heb gedoken (luncheon bay). Hier eerst een uitstekende lunch gehad, en daarna weer op dezelfde plek wezen snorkelen waar ik gisteren ook geweest was. De meeste anderen van de boot hebben hier een proefduik gemaakt. Heb een stingray gezien en heb uiteindelijk toch nog Nemo gevonden. Daarna doorgevaren naar South Molle eiland. Dit is een resort waar we ge BBQ-ed hebben en de avond samen met een andere boot hebben doorgebracht. Hier kwamen we Nina weer tegen waarmee we de Fraser Island toer hebben gedaan. Dat is trouwens iets hier aan de oostkust: Of je gaat naar het noorden, of je gaat naar het zuiden. Als iemand dezelfde kant op gaat kom je diezelfde persoon bijna zeker weer tegen bij de volgende halte. Zo blijf je steeds maar tegen iedereen op botsen. Om 23:00 uur weer met een klein rubberbootje naar het zeilschip gebracht en daar nog wat gekletst. Toen we de volgende ochtend wakker werden (om 8:00 uur) bleken we alweer doorgevaren te zijn naar een ander eiland en een andere baai. Was wel grappig om sommige gezichten te zien toen ze bovenkwamen. Je gaat slapen op de ene plek en wordt wakker op een andere plek, tja boten h鿼/p>

Daar ?s-Ochtends weer gesnorkeld en dat was wel werkelijk geweldig zo veel vissen en het koraal. Het lijkt wel of je in een aquarium aan het zwemmen bent. Daarna doorgevaren naar Whitehaven Beach. Dit is een lang (6 km) wit zandstrand van wit silica zand. Dat is verschikkelijk fijn en piept ook als je erop loopt. Wat we nog niet in de gaten hadden was dat om de hoek een paradij was, maar dat zouden we de volgende dag pas zien. Nu komt er weer zoiets dat leuk is met een grote groep. We zouden om 16:30 wegvaren om op een mooi punt de zonsondergang te zien. Ik ben dus op tijd naar de boot teruggegaan om me te douchen en me hierop voor te bereiden. Bleek dat er opeens was besloten (zonder het iedereen te zeggen) dat we in deze baai bleven liggen voor de avond. Dat was dus wel even balen.

De volgende ochtend werden we om 6:15 gewekt om de zonsopgang te zien. Dat was wel aardig maar natuurlijk niet zo mooi als de zonsondergang……….
Weer genorkeld en nu naar een werkelijk schitterend uitzichtspunt alwaar je een prachtig uitzicht over Whitehaven Beach en zijn omgeving hebt. Dit is echt onvoorstelbaar mooi. Zo had ik mij de Whitsunday eilanden voorgesteld. Op dit uitzichtpunt zijn er een paar van ons (waaronder ikke) lekker lang blijven hangen waardoor de rest van de groep weer boos werd en ons ging halen. Maar dit was echt een schitterend plekje. Daarna gelunched en nu weer teruggezeild naar Airlie Beach. Maar aangezien de wind flink was aangetrokken kon er nu echt scherp gezeild worden. De kapitein kende het schip goed en het ging dan ook erg snel (en scheef) door de golven heen. Om 16:00 uur liepen we de haven van Airlie Beach weer binnen.

Al met al zijn de Whitsunday eilanden werkelijk schitterend en echt een aanrader voor iedereen om te doen. Wel zou ik de eerste dag al naar het uitzichtpunt zijn gegaan omdat je dan werkelijk een goed beeld over de pracht van deze eilanden kan krijgen. Natuurlijk zijn ook de andere eilanden prachtig en liggen zij mooi gegroepeert en gepropositioneerd in het water.

?s-Avonds nog met de groep een afscheidsdinneer gehad, en ben ik met de Zwitser (Daniel, van de Fraser Island tour) nog wat kroegen in geweest. ?s-Ochtend de Greyhound bus naar Cairns genomen (9 uur rijden). Onderweg 3 videofilms gezien (waarond Finding Nemo!). Het was wel leuk om nu eens overdag met de bus te rijden, want dan zie je nog eens wat van de omgeving. Aan de linkerkant van de weg zie je constant een grote bergketen (Great Dividing Ranches). Deze liggen denk ik zo?n 50 - 75 km links van je. Aan de rechterkant zie je nog wat land en af en toe de zee. Onderweg nog een goede blik op Hinchinbrook Eiland kunnen werpen. Wat mij opviel is dat dit eiland een hele hoge bergketen kent. Marcel had mij al gezegd dat dit eiland 驮 groot paradijs was. Maar wees getroost Marcel: Sinds 2 jaar is het eiland gewoon toegankelijk en worden er allerlei dagtrips naar toe georganiseerd!.

Onderweg naar het noorden kom je eerst nog allerlei groente en fruit (o.a. veel tomaten) velden tegen zoals bij Bowen. De rest van de trip zie je vervolgens niets anders dan suikerriet. Het lijkt wel of hier al het suikerriet van de hele wereld wordt verbouwd. Dit suikerriet wordt vervoerd met treinen. Die zie je dan ook overal rijden. Ook moet je oppassen aangezien er overal rails ligt en deze de hoofdweg dan ook regelmatig, zonder spoorbomen, doorkruist. Aangezien het nu seizoen is moesten we dan ook een aantal keren op een trein wachten. ?s-Avonds in het donker in Cairns aangekomen. Weer terechtgekomen in het Koala Hostel aangezien we daar nog drie gratis nachten tegoed hadden. Wel in de beste kamer tot nu toe: Een aparte slaapkamer voor vier personen, aparte badkamer en een zitkamer met keuken. In onze kamer zaten twee Ierse meisjes die al een maand in Cairns hebben doorgebracht. En dat laatste snap ik echt niet want ik ben de stad ingeweest en het is echt een kleine stad. Cairns zelf is niets (ca. 100.000 inwoners) en dient dan ook alleen als uitvalsbasis te worden gebruikt voor (dag)trips.Wel heeft het een flink aantal kroegen en ook alle volorzieningen zein er. Ook is er weer een kunstmatig strand (eigenlijk een groot zwembad) aangelegd op de Esplande (Boulevard) bij de kust.

Nu heb ik twee dagen vrij om even bij te komen en de was etc. te doen. Woensdag ochtend heb ik een driedaagse trip met een kleine groep (16 personen) geboekt naar de binnenlanden en Cape Tribulation (boven Cairns). Op vrijdagavond ben ik weer terug en zaterdag ochtend om 11:45 vlieg ik door naar Alice Springs.

Als het me lukt laat ik vrijdagavond nog even weten hoe de trip naar Cape Trib is geweest.

Olaf.