Twaalfde verslag vanuit Darwin
Enzo onze Siciliaan (die het trouwens erg moeilijk vindt om illegaal werk hier in Australie te vinden, want dat is op Sicilie toch erg gemakkelijk?) was de volgende ochtend dus overal doorheen geslapen en terwijl iedereen al in de bus zat moesten we hem nog wakker maken! En het belangrijkste dat je dan moet doen is ervoor zorgen dat je haren netjes zitten en niet je koffer inpakken…..
Enfin, samen met nog twee extra Australische meisjes zijn we dus weer naar het zuiden naar Litchfield N.P. gereden. Dit park bestaat vooral uit erg veel watervallen.
Onze eerste stop was echter bij termieten heuvels. Deze heb je in twee soorten, de magnetische die noord-zuid zijn georienteerd en kathedraalvormige. Sommige van de heuvels die we gezien hebben zijn wel 5 meter hoog! Daarna zijn we doorgereden naar een waterval met meertje (Florence Falls) waarin we gezwommen hebben. Na een blik op een aantal andere watervallen te hebben geworpen hebben we ’s-middags nog bij Wengi Falls gezwommen en zijn we weer doorgereden naar Kakadu National Park.
N.B. Klik op More voor de rest van het verhaal.
De naam Kakadu heeft niets van doen met de vogel, maar is een verbastering van de naam die de Aboriginals aan het gebied hebben gegeven. Het park bestaat eigenlijk uit verschillende gebieden. De rivieren, wetlands, regenwoud maar ook de bergruggen met het aangrenzende Arnhemland. Bij deze bergruggen tref je dan ook weer verschillende watervallen aan. Het verschil met het tropische regenwoud zoals ik dat bij Cairns heb gezien is dat het hier erg seizoensgebonden is (Moessons) en dat het regenwoud bij Cairns eigenlijk altijd nat, vochtig en groen is. Maar goed na toch nog weer een erg lange rit zijn we uiteindelijk aan de andere kant van het park in het dorpje Jabiru aangekomen. Hier weer ingechecked en daarna meteen doorgegaan naar het zwembad. Na het eten was ik te moe om nog wat te doen en ben ik vroeg naar bed gegaan. ’s-Ochtends om 7:30 is het al 32 graden met 75% relatieve vochtigheid. Het grapige is dat de relatieve vochtigheid gedurende dag dag afneemt en het dus steeds aangenamer wordt. Maar het gereis en de hitte maakt je toch erg moe. De volgende ochtend om 6:00 uur opgestaan omdat ik een 4WD tour naar de Jim Jim en Twin falls had geboekt. Onderweg nog de zonsopgang gezien. Het eerste gedeelte van het pad was nog verhard, daarna een hard zandpad, maar de laatste 15 km ging het echt door een los zand pad en door riviertjes (met krokodillen!) heen. Eerst naar de Jim Jim Falls (De naam komt van een plantje dat daar groeit en de aboriginals Jim Jim noemen). Nadat we de auto geparkeert hadden was het nog best een heftige wandeling. Niet zo lang, maar wel over en onder rotsen door. Onderweg nog een ‘green tree snake’ gezien die niet wist hoe snel hij weg moest komen en bruin van kleur was.
De Jim Jim Falles was echt de moeite waard, alhoewel ik door de hitte al aardig uitgeput was. Ik heb niet in het meertje gezwommen omdat er krokodillen aanwezig konden zijn, onzin volgens sommigen die er wel in hebben gezwommen. Maar toen we terugliepen lag op nog geen 50 meter afstand een krokodil te zonnen op een rots! Toen moesten diegenen die hadden gezwommen wel even slikken…..
Weer teruggelopen naar de Jeep en weer 10 km doorgereden naar de Twin Falls. Gelukkig was de wandeling nu minder inspannend, maar hier was zwemmen absoluut verboden omdat er gegarandeerd krokodillen in zaten. Ook hier was de omgeving weer adembenemend mooi en echt de moeite waard (zie foto’s!). Aan het eind van de dag werden we dan ook uitgeput afgeleverd bij het hotel en zijn we meteen weer gaan zwemmen. De volgende ochtend moesten we om 4:30 uur opstaan omdat we nog voor de zonsopgang bij de Yellow Water Billabong moesten zijn. Hier hebben we een cruise gemaakt met een aboriginal als gids die ons van alles over de planten en dieren vertelde vanuit Aboriginal perspectief. Dit is dus niet wetenschappelijk, maar wel leuk om te weten welke planten je hoe kan eten en hoe je een krokodil in het water herkent. Weer zeer veel vogels, krokodillen en schildpadden gezien. Daarna het Visitors Centre bezocht en toen doorgereden naar Nourlangie alwaar we de rots-tekeningen van de aboriginals hebben bewonderd. Niemand weet hoe oud ze zijn, ze kunnen dus gisteren zijn gemaakt, maar ook een paar duizend jaar geleden. Daarna doorgereden naar het uiterste noorden van het park: Ubirr. Ook hier weer zeer gedetailleerde rotstekeningen gezien, maar vooral de berg beklommen voor een schitterend uitzicht. Hier is de film Crocodille Dundee dan ook gedeeltelijk opgenomen.
Dit was het einde van de tour en we zijn dan ook weer teruggereden naar Darwin waar we om een uur of zes aankwamen. De meesten van ons hebben daarna bij hetzelfde Hostel ingecked (Maleleuca on Mitchel). Deze ligt midden in de stad en is net geopend. ’s-Avonds een afscheidsdinner gehad en zijn we nog de kroeg ingeweest. De dag erna was het eigenlijk constant afscheid nemen omdat de een na de ander met de bus naar het vliegveld ging. Wat wel weer erg grappig was was dat Enzo z’n vliegtuig had gemist, maar niet omdat hij zich had verslapen, maar omdat hij niet op de datum had gelet en het vliegtuig een dag eerder ging dan hij dacht! Dus toen moest hij een nieuw vliegticket kopen! Na gisterochtend was ik en Lynn alleen nog over. Toen hebben we maar de stad eens goed verkent en zijn we naar het Darwin museum gelopen (dat ver buiten het centrum ligt) en hebben we de expositie over orkaan Tracy eens goed bezichtigd. Vanacht is ook zij weer vertrokken zodat ik vandaag voor het eerst sinds de eerste dag in Sydney weer alleen was en eens zelf wat dingetjes kon doen zoals de foto’s op het net zetten. Ik heb alle foto’s nu laten ontwikkelen en in High-res mode (6 megapixels) laten scannen en op CD laten zetten. Voor het net heb ik de resolutie maar wat teruggeschroefd alhoewel ik met het resultaat niet erg tevreden ben. De originele foto’s zijn veel mooier en scherper. Vanaf nu zijn alle foto’s dus in de rechterbalk te bewonderen.
Dit zal het laatste verslag vanuit Darwin zijn aangezien ik vanacht om 5 uur wegvlieg en maandagmiddag 6 september 2004 weer in Nederland aankom, en ik weer lekker aan het werk kan gaan.
Olaf.